គ្រួសារខ្ញុំមិនមានទេ។ កាលនៅតូចៗ ពួកយើងរកបានព្រឹកខ្វះល្ងាច។ ស្របគ្នានោះដែរ ដោយសារខ្ទមកំសត់របស់ពួកយើងទ្រុឌទ្រោមខ្លាំងពេក ទើបឪពុកម្តាយខ្ញុំត្រូវធ្វើផ្ទះថ្មីមួយ។ ទោះគ្មានប្រាក់យ៉ាងណា ក៏ពួកគាត់ចាប់ផ្តើមសន្សំទិញឈើម្តងបន្តិចៗ។ ពេលខ្លះក៏ដូរឈើជាមួយស្រូវក៏មាន។ បន្ទាប់មកទៀត ពួកគាត់ក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើរឿងទាំងឡាយណា ដែលគាត់អាចធ្វើបានដោយខ្លួនឯង ឬពឹងអ្នកជិតខាង ដោយមិនចាំបាច់ជួលជាង។ មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកយើងក៏ចាប់ផ្តើមរស់នៅក្រោមផ្ទះថ្មីដែលមិនទាន់រួចរាល់មួយ ដែលមានត្រឹមតែសរសរ និងគ្រោងឈើប៉ុណ្ណោះ។ ពីមួយខែទៅមួយខែ ផ្ទះក៏ចាប់ផ្តើមលេចរូបរាងបន្តិចៗម្តងៗឡើង ទោះបីជាវាប្រើពេលយូរបន្តិចក៏ដោយ។ បីឆ្នាំក្រោយមក ពួកយើងក៏អាចជ្រកកោននៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង ដោយមិនបាច់ភ័យខ្លាចពីភ្លៀងទទឹកទៀតនោះទេ។ ពេលក្រឡេកទៅក្រោយវិញ អ្នកម៉ែមានក៏ប្រសាសន៍ថា៖ គាត់មិនដែលគិតថា ពួកយើងអាចមានប្រាក់ធ្វើផ្ទះបាននោះទេ តែឥឡូវនេះយើងមានផ្ទះនៅហើយ។
បើអ្នកក្រឡេកទៅមើលខ្លួនឯងវិញ អ្នកក៏ប្រហែលជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍ស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ បើអ្នកអង្គុយតែគិត មានរឿងច្រើនណាស់ដែលអ្នកគិតថាទៅមិនរួច តែចូរកុំអស់សង្ឃឹមនឹងទំហំគោលដៅរបស់អ្នកឡើយ។ អ្វីដែលអ្នកអាចចាប់ផ្តើមឥឡូវនេះ គឺចាប់ផ្តើមធ្វើរឿងទាំងឡាយណាដែលចាំបាច់ បន្ទាប់មក ក៏ធ្វើរឿងទាំងឡាយណាដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ហើយបន្ទាប់មកទៀត អ្នកក៏កំពុងតែធ្វើរឿងដែលអ្នកធ្លាប់គិតថា វាទៅមិនរួចជាមិនខាន។
ដោយក្តីស្រលាញ់ពី AromToday ♥️
#៣៦៥ថ្ងៃនៃមេរៀនជីវិតរីករាយ #ដុះជាមួយខ្ញុំ
